Kaili 26 april

We hebben vandaag twee minderheidsdorpen bezocht van de Miaobevolking. In het eerste dorp werden we ontvangen door drie dames in klederdracht samen met twee heren die een soort verticale bamboefluit bespeelden. Ieder moest wederom uit een kommetje in handen van zo'n dame in klederdracht rijstwijn drinken terwijl ze AAAiiiiiiiiiii zongen. Zolang ze deze toon aanhielden werd het kommetje leeggeschonken. Deze keer zat het veel voller. Daarna liepen ze naar een pleintje en gaven ze een dansvoorstelling. Verschillende dorpsgenoten waren er ook bij aanwezig. De chief van het dorp vroeg ons ook gezamenlijk een lied te zingen en te dansen, wat we ook deden. Ook dansten wij samen met de vrouwen en mannen  in klederdracht. Het hele dorp was zowat verkleed en was vereerd ons zo te mogen vermaken. Een van de dames nodigde ons uit in haar huis om een kijkje te nemen. De klederdracht bestond uit zeer veel zilverwerk op het lichaam en op het hoofd stond een grote zilveren kroon. Vervolgens hebben we de lunch gebruikt in  Lei Shan, waar een groot waterrad was aangebracht in een soort rivier en waar in het park veel vogelkooitjes hingen. De vogels erin floten naar hartenlust. De volgende activiteit bestond voor een groot deel van de groep uit een wandeling door de rijstvelden. Deze trip was behoorlijk pittig. Het ging op en af, over smalle paadjes en driemaal moest er een smal stroompje  overgesprongen worden voor zover dit lukte. Er lagen stenen in, waarover gelopen kon worden en met hulp van de gids lukte dit allen. Het was tweeën een half uur lopen. Ik was bij aankomst in het tweede Miaodorp helemaal nat van het zweet. Hanny is met de bus samen met twee dames over een smal weggetje met veel obstakels naar het dorp gebracht, waar zij intussen een schooltje hebben bezocht en het dorp verkend met de vrouw van de chief. Daarna keken wij toe hoe sticky rijst werd gemaakt en moest er met een grote houten hamer op op de rijst geslagen worden die in een grote houten bak zat. De rijst was erg plakkerig en de dames die het wilden proberen de hamer te hanteren hadden er grote moeite mee. We kregen in het huis van de familie van de chief een bolletje van deze rijst met een vulling te eten, maar deze was niet te eten. Net kauwgom. We namen vervolgens plaats aan kleine tafels en konden gaan zitten op zeer kleine krukjes. Volgens mij allemaal op maat voor kleine Chinezen. De tafel werd gedekt met allemaal schalen met overheerlijk eten. Toen ieder voldoende had gegeten namen we afscheid van de bewoners van het huis, waar wij te gast waren. Via kronkelwegen kwamen we weer terug in ons luxe hotel in Kaili. Onderweg kregen we instructies voor de volgende dag, waarop wij opnieuw met de hogesnelheidstrein verder naar het oosten zouden gaan: naar Guilin.